تقدیم به همه ی کوهنوردان و عاشقان طبیعت وطنم، بالاخص برادر عزیزم آقای مولایی از گروه کوهنوردی کرج
برادر شما فرهاد راستی قهفرخی
رویای کودکی(سبلان)
ای کوه قشنگ خاک آذر ای هستی ارمغان داور
ای سنگر خوش نمای بابک ای جایگه نیای بابک
ای منبع سنبل و لطافت ای کوه سخی و با لطافت
از بس که عزیز و مهربانی دادی تو به من ز نو جوانی
هفت ساله چو عکس تو بدیدم مهر تو به دل بسی گزیدم
گفتم به خدا شود که روزی در دامن تو مرا دو روزی
اندر درههات کنم گذاری چون عاشق زار بیقراری
پایی بنهم به آب قطورت بینم رخ خشگل و صبورت
وصفت ز معلمم شنیدم من عشق تو را به جان خریدم
دائم دل من به گفتگو بود اندر سر من چه آرزو بود
تا بلکه تو را دمی ببینم از گلشن تو گلی بچینم
روزی برسم به جان پناهت چون عاشق زار کنم نگاهت
این را تو بدان که وقت خردی ای گلشن حسن دلم ببردی
گفتم که اگر جوان بگردم با ذیب و فر و نشاط بگردم
آیم به سراغ عشق پاکم پیش از آن که شود لحد مغاکم
از لطف خدا شدم برومند در زمره مردم خردمند
مشغول به سیر و کوهگردی از لطف خدا به کوهنوردی
پس آمدم و تو را بدیدم صد شکر که به آرزو رسیدم
ممنون ز خدای مهربانم داده ز کرم بسی توانم
پنجاه و دو سالی کوهنوردم قلاع وطن هنوز بگردم
هفتاد و سه ساله گشته اینک از عمر دگر نمانده اندک
باز آمدم و تو را ببینم در دامن تو شبی بشینم
تا روی کنم نظاره دانی که دلم چه بیقراره
شانزده نفری ز شهر فرخ افتاده، متین، تمامی گلرخ
چون وصف تو را زمن شنیدند دریاچه و عکس تو بدیدند
دل داده ز کف چه بیقرارند چون عاشق زار بیقرارند
لطفی بنما که شاد گردند قبراق و تو را به یاد گردند
چهره بگشا عروس آذر تا دل بشود از آن منور
چون آذریان تو مهربانی داری ز سخا بسی نشانی
آتش دل تو گشته خاموش یاران مرا مکن فراموش
گر چه ز دو لب گهر به سفتم از وصف تو من یکی بگفتم
دریاچه بود بسی دل انگیز دور و بر آن چو ماه و پرویز
کوثر ز کرم نهاده بر دوش هر خسته رهی کند از آن نوش
هفده چو گذشت ز ماه مرداد دل بار دگر به یادت افتاد
هشت کم شده از هزار و چهارصد راهی تو شدیم به لطف سرمد
شاید سفرم که آخرین بار محبوب دلم خدا نگهدار
قسم به خدا ز عشق پاکم از عشق تو من هنوز هلاکم
از مهر و وفا چه گفته اندک بهر رخ تو دلم زند لک
شیرین سخنی به نام فرهاد در خاطره ها از او شود یاد
نظرات شما عزیزان:
موضوعات مرتبط: کوهنوردی ، ،
برچسب‌ها:
آمار
وب سایت:
